زردچوبه و ترکیب اصلی آن کورکومین بر سلامت: اثرات زیست فعال و نمایه های ایمنی برای برنامه های غذایی، دارویی، بیوتکنولوژیکی و دارویی

https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fphar.2020.01021/full

جواد شریفی راد1* یوسف الریس2 آلن ابی ریزک2 کارمن ساداکا3 راویلا ذغیب 4 وسام زم5 سیمونا سستیتو6 سیمونا راپوسلی6،7 کاتارزینا نفه اسکوچینسکا 8 دوروتا زیلینسکا8 بهاره صالحی 9،10* ویلیام ن. ستزر11,12 نورا س دوسوکی 11 یاسامان طاهری 13,14 Marc El Beyrouthy 2* میکل مارتورل15،16* الیز آدریان اوسترندر 17 حافظ انصار رسول سولریا 18 ویلیام سی چو19 آلفرد مرویی 20* ناتالیا مارتینز21،22*
1 مرکز تحقیقات گیاهان دارویی زابل، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
2 گروه مهندسی کشاورزی و مواد غذایی، دانشکده فنی، دانشگاه روح القدس کسلی، جونیه، لبنان
3 دانشکده پزشکی، دانشگاه آمریکایی بیروت، بیروت، لبنان
4 موسسه ژان پیر بورژین، AgroParisTech، INRA، دانشگاه پاریس-ساکلی، ورسای، فرانسه
5 گروه شیمی تجزیه و مواد غذایی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اندلس، طرطوس، سوریه
6 گروه داروسازی، دانشگاه پیزا، پیزا، ایتالیا
7 مرکز تحقیقات بین بخشی برای زیست شناسی و آسیب شناسی پیری، دانشگاه پیزا، پیزا، ایتالیا
8 موسسه علوم تغذیه انسانی، دانشگاه علوم زیستی ورشو، ورشو، لهستان
9 مرکز تحقیقات بیماری‌های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی بم، بم، ایران
10 کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بم، بم، ایران
11 مرکز تحقیقات گیاهان معطر، Lehi، UT، ایالات متحده
12 گروه شیمی، دانشگاه آلاباما در هانتسویل، هانتسویل، AL، ایالات متحده
13 مرکز تحقیقات فیتوشیمی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
14 گروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
15 گروه تغذیه و رژیم غذایی، دانشکده داروسازی، دانشگاه کانسپیون، کونسپسیون، شیلی
16 Unidad de Desarrollo Tecnológico، UDT، Universidad de Concepción، Concepción، شیلی
17 تصویرسازی پزشکی، کالج هنر و طراحی کندال، دانشگاه ایالتی فریس، گرند راپیدز، MI، ایالات متحده
18 گروه کشاورزی و سیستم های غذایی، دانشگاه ملبورن، ملبورن، VIC، استرالیا
19 بخش انکولوژی بالینی، بیمارستان ملکه الیزابت، کولون، هنگ کنگ
20 گروه گیاه شناسی، دانشگاه فورت هار، آلیس، آفریقای جنوبی
21 دانشکده پزشکی، دانشگاه پورتو، پورتو، پرتغال
22 موسسه تحقیقات و نوآوری در سلامت (i3S)، دانشگاه پورتو، پورتو، پرتغال
کورکومین، یک رنگدانه پلی فنلی زرد از ریزوم Curcuma longa L. (زردچوبه)، قرن‌هاست که برای اهداف آشپزی و رنگ‌آمیزی غذایی و به‌عنوان ماده‌ای برای آماده‌سازی‌های دارویی مختلف، به‌طور گسترده در طب آیورودا و چینی استفاده می‌شود. در دهه های اخیر، فعالیت های بیولوژیکی آنها به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. بنابراین، این بررسی با هدف ارائه یک بحث عمیق در مورد کاربردهای کورکومین برای صنایع غذایی و بیوتکنولوژیکی، و ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری، با تاکید ویژه بر اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، محافظت کننده عصبی، ضد سرطانی، محافظت از کبد و محافظت از قلب است. فراهمی زیستی، کارایی زیستی و ویژگی های ایمنی، عوارض جانبی و پارامترهای کیفی کورکومین نیز مورد توجه قرار گرفته است. در نهایت، کاربردهای چند بعدی کورکومین، بهینه‌سازی جذابیت مواد غذایی، روش‌های کشاورزی و صنعتی برای جبران بی‌ثباتی و فراهمی زیستی کم آن، نگرانی‌های بهداشتی، و استراتژی‌های آتی برای کاربرد بالینی نیز پوشش داده شده‌اند.

معرفی
مروری کوتاه بر کورکوما گونه
جنس Curcuma سابقه طولانی در کاربردهای دارویی دارد ( Akarchariya et al., 2017 ; Dosoky and Setzer, 2018 )، که از تقریباً 120 گونه تشکیل شده است. در میان گونه های Curcuma ، Curcuma longa L. (Curcuma؛ زردچوبه) به طور گسترده شناخته شده است. یک گیاه کشت شده، که در آب و هوای گرم، در بسیاری از مناطق جهان رشد می کند ( Wu, 2015 ). با این حال، هویت طبقه بندی این جنس به دلیل دوره بسیار کوتاه گلدهی و آماده سازی هرباریوم آن به دلیل براق بودن غده ها، ریزوم ها و گل آذین بسیار دشوار است ( Jdhao and Bhuktar, 2018 ). ریزوم ها رایج ترین قسمت گیاهی هستند ( لاکشمی و همکاران، 2011 )، از ترکیبات متنوعی از جمله کورکومینوئیدهای غیرفرار زیست فعال (کورکومین، دی متوکسی و بیسدمتوکسی کورکومین) و ترکیبات موجود در روغن فرار تشکیل شده است. (مونو و sesquiterpenoids) ( Itokawa و همکاران، 2008 ؛ Lobo و همکاران، 2009 ).

بسیاری از خواص فارماکولوژیک مفید به گونه های کورکوما اعطا شده است، از جمله ضد تکثیر، ضد التهاب، ضد سرطان، ضد دیابت، هیپوکلسترولمیک، ضد ترومبوز، ضد کبد، ضد اسهال، ضد نفخ، ادرارآور، ضد روماتیسم، ضد فشار خون، ضد میکروبی، ضد ویروسی، ضد میکروبی، از جمله اثرات لاروکشی، حشره کش، ضد سم و ضد تیروزیناز ( Wilson et al., 2005 ; Reanmongkol et al., 2006 ; Lin et al., 2010 ; Angel et al., 2014 ). حدود 31 گونه Curcuma مورد مطالعه قرار گرفته است، که در آنها بیشترین مطالعه و مرتبط عبارتند از زردچوبه ( C. longa ) و zedoary ( Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe) ( Dosoky and Setzer, 2018 ).

کورکومین: یک دیدگاه تاریخی
پیشینه تاریخی گونه Curcuma در طب خاور دور آغاز می شود و به ترتیب به 5000 (آیورودا) و 2000 (Atharveda) سال قبل باز می گردد. C. longa حاوی کورکومینوئیدهای مختلفی است، اگرچه مشخص شد که کورکومین فعال‌ترین آن است که اولین بار در سال 1815 جدا شد ( Vogel and Pelletier, 1815 ) و ترکیب کریستالی خالص شده در سال 1870 توصیف شد ( Daube, 1870 ). ساختار کورکومین اولین بار توسط دانشمندان لهستانی در سال 1910 پیشنهاد شد ( شکل 1 ) ( Miłobędzka et al., 1910 ).

شکل 1
www.frontiersin.org
شکل 1 ساختار شیمیایی کورکومین.

اگرچه کورکومین به طور کلی به 1,7-bis (4-hydroxy-3-methoxyphenyl)-1,6-heptadiene-3,5-dione اشاره دارد، این ترکیب به عنوان “کورکومین I” نیز شناخته می شود. به طور خلاصه، کورکومین یک دیفرولوئیل متان با رنگ کریستالی زرد-نارنجی، وزن مولکولی 368.39 گرم در مول، دمای ذوب 183 درجه سانتی گراد و با فرمول شیمیایی C 21 H 20 O 6 است . از نظر شیمیایی، توتومریسم کتو-انول را نشان می‌دهد، یعنی در محلول‌های خنثی و اسیدی یک فرم کتو غالب دارد، در حالی که شکل غالب در حالت جامد و در محلول قلیایی، فرم انول پایدارتر آن است (Anand et al., 2007 ) . . دو ترکیب اضافی به نام کورکومین وجود دارد که عبارتند از کورکومین II [دمتوکسی کورکومین، 1-(4-هیدروکسی-3-متوکسی فنیل)-7-(4-هیدروکسی فنیل)-1،6-هپتادین-3،5-دیون] و کورکومین. III [بیسدمتوکسی کورکومین، 1،7-بیس(4-هیدروکسی فنیل)-1،6-هپتادین-3،5-دیون] ( باکینگهام، 2018 ).

جالب توجه است که این پلی فنل طبیعی به طور جهانی به عنوان “داروی شگفت انگیز زندگی” شناخته می شود ( Gera et al., 2017 ). در زمان‌های قدیم در خاور دور، زردچوبه برای درمان بیماری‌های التهابی اندام‌های مختلف، مشکلات کبد و دستگاه گوارش و بهبود زخم‌ها استفاده می‌شد. در دهه 1970، اولین تحقیق در مورد فواید کورکومین برای سلامتی انجام شد. در این و در مطالعات بعدی نشان داده شد که کورکومین دارای پتانسیل های درمانی متعددی است ( دی ماریو و همکاران، 2007 ؛ آدهواریو و همکاران، 2008 ؛ چاندران و گوئل، 2012 ؛ یانپانیچ و همکاران، 2015 ؛ گرا و همکاران، 2017). ؛ صالحی و همکاران، 2019 الف ). با این وجود، زردچوبه هنوز از نظر تجاری به عنوان یک عامل درمانی در نظر گرفته نشده است ( Gera et al., 2017 )، و استفاده از آن در کلینیک های پزشکی به دلیل فراهمی زیستی کم آن نادر است. ماهیت آبگریز کورکومین پس از مصرف خوراکی باعث سرعت جذب ضعیف توسط دستگاه گوارش (GI) می شود. از سوی دیگر، به نظر می‌رسد کورکومین پتانسیل امیدوارکننده‌ای برای توسعه درمانی زردچوبه ارائه می‌دهد، که به عنوان یک ماده به‌طور کلی شناخته شده به عنوان ایمن (GRAS)، با متابولیسم پایدار و سمیت کم طبقه‌بندی می‌شود (نلسون و همکاران، 2017 ) . همچنین ویژگی های رنگ آمیزی کورکومین برای کاربردهای صنعتی قابل توجه است ( جوشی و همکاران، 2009 ؛ باکینگهام، 2018 ).

از این نظر، این بررسی بر روی کورکومین برای کاربردهای غذایی و بیوتکنولوژیکی، ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری تمرکز دارد. جنبه های مربوط به فراهمی زیستی، اثربخشی زیستی، ایمنی، عوارض جانبی و پارامترهای کیفیت کورکومین نیز مورد توجه قرار گرفته است. همچنین تاکید ویژه‌ای بر کاربردهای چند بعدی کورکومین، بهینه‌سازی جذابیت غذا، روش‌های کشاورزی و صنعتی برای جبران بی‌ثباتی و فراهمی زیستی کم، نگرانی‌های بهداشتی، و استراتژی‌های آتی برای کاربرد بالینی داده شده است.

کورکومین برای کاربردهای غذایی و بیوتکنولوژیکی
حرکت از رنگ به اهداف ارگانولپتیک (کورکومین آلی)
زردچوبه سابقه طولانی استفاده به عنوان ادویه و افزودنی غذا دارد، به طور گسترده ای برای بهبود خوش طعمی و پایداری مواد غذایی از طریق رنگ زرد خاص، طعم و پتانسیل آنتی اکسیدانی آن استفاده می شود (Surojanametakul et al., 2010 ) . ارزیابی ویژگی‌های ارگانولپتیک ریزوم‌های زردچوبه نشان داد که رنگ آن‌ها مایل به زرد، بوی معطر و طعم کمی تلخ هستند ( Duraisankar and Ravindran، 2015 ).

کورکومین یک رنگ نارنجی- زرد است که عملاً در آب نامحلول است و توسط اتحادیه اروپا (EU) به عنوان یک افزودنی غذایی مجاز است. نام های دیگری مانند CI 75300، Natural Yellow 3 یا diferuloylmethane و کد E E100 نیز استفاده می شود. پایداری کورکومین در محلول آبی وابسته به pH است و نقطه برش بهینه آن از pH 1 تا 6 متغیر است. رنگ آن در حالت باردار به قرمز تبدیل می شود (pH<1 یا pH>7) ( Goel et al., 2008 ) و قرار گرفتن در معرض نور خورشید تخریب کورکومین را تسریع می کند ( Priadarsini, 2009 ).

برای اهداف تغذیه ای، کورکومین به طور معمول با دوز 5-500 میلی گرم بر کیلوگرم بسته به دسته غذایی استفاده می شود. عمدتاً در محصولات لبنی، نوشیدنی‌ها، غلات، خردل، کنسانتره‌های غذایی، ترشیجات، سوسیس، شیرینی‌سازی، بستنی و گوشت، ماهی، تخم‌مرغ و محصولات نانوایی استفاده می‌شود (لاکشمی، 2014؛ سولیموسی و همکاران ، 2015 ) . مخلوط با آناتو، به سس های فصلی، سس های مایونز و کره نیز اضافه می شود ( Satyanarayana et al., 2010 ). کورکومین جایگزین خوب و ارزانی برای زعفران است، اگرچه نمی تواند جایگزین طعم زعفران شود، علیرغم اینکه در اروپا “زعفران هندی” نامیده می شود ( Scartezzini and Speroni, 2000 ). کورکومین به عنوان یک افزودنی در طی عملیات حرارتی و در غذاهای خشک پایدار است. نسبتاً نسبت به واکنش با سایر مواد بی اثر است، اگرچه ممکن است با فتالات ها و سیترات ها نمک تشکیل دهد و در واکنش با فسفات ها، کلریدها و بی کربنات ها بی اثر است ( Stankovic, 2004 ).

یک مسئله مهم در مورد ذخیره سازی، احتمال آلودگی میکروبی است که باعث زوال مواد غذایی و مسمومیت آنها توسط پاتوژن های منتقله از غذا می شود ( ابراهیم آبادی و همکاران، 2010 )، اما بسیاری از محققان ثابت کرده اند که کورکومین اثرات ضد میکروبی از خود نشان می دهد ( گوپتا و راویشانکار، 20005 ، ناز و همکاران، 2010 ). به عنوان مثال، لیانگ و همکاران. (2007) دریافتند که کورکومین اثرات نگهدارنده خوبی بر نان، کشک لوبیا و گوشت گوسفندی پخته شده دارد. گل و بخت (2015) ثابت کردند که پودر مرغ تیمار شده با روغن عصاره زردچوبه غنی از کورکومین (1٪ یا 2٪) ایمن و عاری از آلودگی میکروبیولوژیکی در مدت نگهداری 90 روزه است. Abdeldaiem (2014) نشان داد که کورکومین منجر به افزایش پایداری اکسیداتیو روغن سویا و کاهش کل کپک های باکتریایی و تعداد مخمر در نمونه های فیله سینه مرغ شد. بنابراین، کورکومین پراکسیداسیون لیپیدی را سرکوب کرد و به نظر می رسید که به عنوان یک نگهدارنده طبیعی مفید باشد ( Abdeldaiem, 2014 ). جایاپراکاشا و همکاران (2006) همچنین بیان کرد که اکسیداسیون اسید لینولئیک در حضور کورکومین بسیار کمتر بود و اثر آنتی اکسیدانی آن در صورت استفاده به عنوان مکمل غذایی حدود 80٪ بود. در همان دوز، کورکومین توانست فعالیت آنتی اکسیدانی رسوراترول را به دلیل دو گروه کربوکسیل و هیدروکسیل دو برابر کند ( آفتاب و ویرا، 2010 ). در مورد سایر غذاها، مطالعات بیشتری برای شناسایی بهترین شرایط کورکومین بدون تداخل در خواص ارگانولپتیک غذا مورد نیاز است.

نگاهی به اهداف صنعت غذایی و تقاضای مصرف کنندگان
نگرانی مصرف کنندگان در مورد استفاده از افزودنی های مصنوعی در محصولات غذایی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در واقع، نظرسنجی‌های مختلف نشان داده‌اند که مردم به داده‌های بیشتری در مورد اثرات سلامتی افزودنی‌های مواد غذایی نیاز دارند ( Tarnavölgyi, 2003 ).

رنگ‌های خوراکی در هر دو سطح تجاری و خانگی مورد استفاده قرار می‌گیرند و مقدار فزاینده‌ای از رنگ‌های خوراکی طبیعی به عنوان جایگزین‌های رنگ مصنوعی در غذاها تولید می‌شوند. این تا حدی به دلیل نگرانی مصرف کنندگان در مورد رنگ های مصنوعی و در بسیاری از نهادهای نظارتی که استفاده از برخی از عوامل رنگ آمیزی مصنوعی را ممنوع کرده اند رخ می دهد ( Jovicić و همکاران، 2017 ). علاوه بر این، افزایش آگاهی در میان مصرف کنندگان باعث افزایش بیشتر تقاضا برای کورکومین در دوره پیش بینی شده است، اگرچه در صنایع آرایشی و بهداشتی و داروسازی نیز استفاده می شود، جایی که کورکومین را می توان به اشکال مختلفی مانند کپسول، قرص، پماد، نوشیدنی های انرژی زا یافت. ، صابون ها و در محصولات آرایشی و بهداشتی ( گوپتا و همکاران، 2013 ).

صنعت داروسازی، به‌ویژه مناطقی که بر روی فرمولاسیون داروهای ضد سرطان متمرکز شده‌اند، بزرگترین بخش کاربرد را شامل می‌شود که بیش از 50 درصد از بازار جهانی را به خود اختصاص می‌دهد و پس از آن صنایع غذایی و آرایشی و بهداشتی قرار دارند (شکل 2 ) . آرایش مدرن سعی می کند از مواد خام گیاهی با ارزش در تولید محصولات آرایشی استفاده کند و محصولات مراقبت از پوست آیورودا پیش بینی می شود که در سال های آینده باعث تقویت مالی قابل توجهی برای بازار لوازم آرایشی شود. کورکومین، امروزه به عنوان یک ترکیب فعال در آماده سازی مراقبت از پوست به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد پیری قابل توجه آن استفاده می شود ( Plianbangchang et al., 2007 ). برخی از محصولات آرایشی مهم عبارتند از شامپو، سرم روغن، فونداسیون، ماسک، بالم لب، اکسیر و ژل عضلانی. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش و افزایش آلودگی محیطی انتظار می رود تقاضا برای محصولات مراقبت از پوست حاوی کورکومین را افزایش دهد.

شکل 2
www.frontiersin.org
شکل 2 بازار جهانی کورکومین بر اساس کاربرد.

طبق یک مطالعه جدید توسط Grand View Research, Inc.، اندازه بازار جهانی کورکومین در سال 2016 بیش از 46.6 میلیون دلار ارزش داشت که آمریکای شمالی بزرگترین بازار منطقه ای در سال 2016 بود، در حالی که هند یکی از بزرگترین تولید کنندگان کورکومین بود. انتظار می‌رود اروپا سریع‌ترین منطقه در حال رشد باشد، به طوری که تخمین زده می‌شود که بازار با نرخ رشد ترکیبی سالانه مبتنی بر درآمد (CAGR) 14.8 درصد در دوره پیش‌بینی افزایش یابد، و انتظار می‌رود بازار جهانی تا سال 2024 از 130 میلیون دلار فراتر رود. افزایش مهارت علمی همراه با شبکه بزرگی از کاربردهای بیوتکنولوژی و شیمی مواد غذایی برای افزایش کیفیت و کمیت کورکومین و بهبود حاشیه های فروش آینده پیش بینی می شود. برنامه های غذایی تا سال 2024 شاهد افزایش 12.2 درصدی خواهند بود، با این حال، وجود محصولات غذایی مصنوعی ارزان تر و جایگزین ها ممکن است رشد بازار کورکومین را کاهش دهد.

رویه های قانونی فعلی
در سال 1975، کورکومین توسط کمیته علمی مواد غذایی (SCF) ارزیابی شد و استفاده از آن به عنوان رنگ خوراکی بدون نیاز به بررسی بیشتر پذیرفته شد و در این رابطه از تصمیم JECFA مبنی بر مصرف روزانه قابل قبول موقت (ADI) 0 خارج شد. -0.1 mg/kg BW ( کمیسیون جوامع اروپایی، 1975 ). این ADI موقت بر اساس ADI موجود برای اولئورزین زردچوبه (0-2.5 mg/kg BW) ایجاد شد و دوز متوسط ​​3٪ کورکومینوئیدها در زردچوبه در نظر گرفته شد. JECFA همچنین بارها استفاده از کورکومین را در سال‌های 1974، 1978، 1980، 1982، 1987، 1990، 1992، 1995، 2000، 2002 و 2004 ارزیابی کرده است. میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بر اساس سطوح بدون اثر مشاهده شده (NOEL) 220 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز برای هپاتومگالی در مطالعه سرطان زایی در موش، و فاکتور ایمنی 200 (چهل و چهارمین گزارش مشترک FAO/ WHO کمیته تخصصی مواد افزودنی غذایی، 1995 ). ADI جدید تمدید شد، در انتظار ارائه نتایج سمیت باروری با کورکومین. نتایج مطالعه چند نسلی در موش‌هایی که به مدت 24 هفته با کورکومین تغذیه شده بودند، در شصت و یکمین جلسه آن در سال 2004 برای ارزیابی در دسترس کمیته قرار گرفت ( شصت و یکمین گزارش کمیته مشترک FAO/WHO در مورد افزودنی‌های غذایی، 1995 ). کمیته تاکید کرد که ADI موقت قبلی از یک مطالعه بر روی اولئورزین زردچوبه (79-85٪ کورکومینوئیدها) حاصل شد و یک ADI جدید 0-3 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن را برای کورکومین بر اساس NOEL 250-320 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اختصاص داد. روز در مطالعه چند نسلی در موش‌ها، و استفاده از ضریب ایمنی 100 ( شصت و یکمین گزارش کمیته مشترک FAO/WHO در مورد افزودنی‌های غذایی، 1995 ). اتیل استات با حد باقیمانده 50 میلی گرم بر کیلوگرم و دی اکسید کربن به عنوان یک مایع فوق بحرانی به عنوان حلال های جایگزین اضافه شدند ( شصت و یکمین گزارش کمیته مشترک FAO/WHO در مورد افزودنی های غذایی، 1995 ). در نهایت، کمیته مشخص کرد که هیچ داده کافی برای ارزیابی قرار گرفتن در معرض وجود ندارد و به این ترتیب یک ضمیمه با یک مونوگراف سم شناسی و یک ارزیابی شیمیایی و فنی (CTA) تهیه شد (شصت و یکمین گزارش کمیته مشترک FAO/WHO درباره مواد افزودنی غذایی، 1995 ).

در سال 2010، پانل افزودنی های غذایی و منابع مغذی با JECFA موافقت کرد که کورکومین نه سرطان زا است و نه ژنوتوکسیک ( پنل EFSA در مورد افزودنی های غذایی و منابع غذایی اضافه شده به غذا (ANS)، 2010 ). این پانل به این نتیجه رسید که در یازده کشور اروپایی، تخمین مصرف برای کودکان (1-10 ساله) بالاتر از ADI از کورکومین طبیعی در غذاها و از طریق رنگ است (پنل EFSA در مورد مواد افزودنی غذایی و منابع مغذی اضافه شده به غذا (ANS)، 2010 ). این پانل همچنین خاطرنشان کرد که مصرف کورکومین در غذاها (به عنوان ادویه و پودر کاری) کمتر از 7٪ از ADI 3 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز برای بزرگسالان و افراد مسن است (پنل EFSA در مورد افزودنی های غذایی و منابع مغذی اضافه شده به غذا (ANS)، 2010 ). سپس یک ارزیابی قرار گرفتن در معرض تصفیه شده توسط سازمان ایمنی غذای اروپا (EFSA) با استفاده از داده‌های استفاده جدید از صنعت انجام شد و به این نتیجه رسید که برای نوجوانان، بزرگسالان و افراد مسن‌تر، تخمین‌های مواجهه کمتر از آنچه توسط پانل ANS در سال 2010 گزارش شده بود، بود. در هر دو سطح متوسط ​​و بالا (صدک 95 ) قرار گرفتن در معرض ( مرجع ایمنی مواد غذایی اروپا، 2014 ). با استفاده از سناریوهای قرار گرفتن در معرض تخمین زده شده تصفیه شده، برآوردهای کم قرار گرفتن در سطوح متوسط ​​قرار گرفتن در معرض در کودکان نوپا و کودکان یافت شد، در حالی که این سطوح از ADI در سطح بالا (در صدک 95) قرار گرفتن در معرض بیشتر بود، با دسته‌های غذایی کمک کننده اصلی برای همه سناریوها. نوشیدنی‌های طعم‌دار و اجناس خوب نانوایی ( سازمان ایمنی مواد غذایی اروپا، 2014 ).

با توجه به خلوص کورکومین، آن را به عنوان کمتر از 90٪ مواد رنگی کل مشخص شد. 10% باقیمانده طبق دستورالعمل کمیسیون 2008/128/EC و JECFA مشخص شد. حداکثر غلظت مجاز سرب ≤2 mg/kg است و با توجه به سایر فلزات، EFSA در سال 2008 مصرف هفتگی قابل تحمل (TWI) 1 میلی گرم آلومینیوم/کیلوگرم وزن بدن در هفته را تعیین کرد (سازمان ایمنی غذای اروپا، 2008 ) . .

شش تک نگاری مرتبط با زردچوبه در انجمن دارویی USP35-NF30 (PF) 33(6)، نوامبر-دسامبر، 2007 منتشر شد. این تک نگاری ها حاوی روش های تحلیلی معتبر و خاص برای اطمینان از هویت مقاله، و محافظت از مصرف کنندگان و صنایع در برابر کیفیت پایین و محصولات تقلبی Rhizoma Curcumae Longae در مونوگرافهای WHO در مورد گیاهان دارویی منتخب، جلد 1 ( WHO، 1999 ) ظاهر شد. در بازار اروپا همانطور که در مونوگراف فارماکوپه اروپایی شماره 2543 ذکر شده است، استفاده می شود، و تعاونی علمی اروپایی گیاه درمانی (ESCOP) آن را در تک نگاری های تکمیلی ویرایش دوم خود، 2009 گنجانده است ( ESCOP، 2009 ).

در نهایت، لازم به ذکر است که در حالی که اسانس‌های زردچوبه و اولئورزین‌ها دارای وضعیت GRAS هستند، کورکومین در فهرست GRAS (2016) سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) قرار ندارد. FDA نتیجه گرفت که کورکومینوئیدهای مورد استفاده به عنوان آنتی اکسیدان و عوامل طعم دهنده در حداکثر سطوح بیش از 20 میلی گرم در هر وعده در غذاهای خاص بی خطر هستند. با این حال، آژانس “با این حال، تصمیم خود را در مورد وضعیت GRAS مورد استفاده از کورکومینوئیدها انجام نداده است” (2013).

کورکومین بر ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری ها
اثرات بیولوژیکی متعددی بر ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری در کورکومین و مشتقات آن شناسایی شده است ( شکل 3 ) . در واقع، یک تحلیل کتاب‌سنجی توسط یونگ و همکاران انجام شد. (2019) نشان داد که ایالات متحده، چین، هند، ژاپن و کره جنوبی مشارکت کنندگان اصلی در پیشرفت های علمی یافت شده در مورد اثرات زیست فعال کورکومین هستند، که بیشترین تمرکز آنها بر پتانسیل ضد سرطانی، التهابی و آنتی اکسیدانی آنها است، همانطور که قبلاً توسط آن بیان شد. خو و همکاران (2018) . در بخش های بعدی، داده های پیش بالینی و بالینی مربوط به اثرات زیست فعال کورکومین به طور خلاصه مورد بحث قرار گرفته و نحوه عمل مربوطه پاکسازی می شود.

شکل 3
www.frontiersin.org
شکل 3 تصویر شماتیک فعالیت های بیولوژیکی کورکومین.

فعالیت آنتی اکسیدانی
اثرات آنتی اکسیدانی کورکومین به طور گسترده در ادبیات مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات مختلف in vitro و in vivo انجام شده است و پتانسیل آنتی اکسیدانی کورکومین به ساختار شیمیایی آن نسبت داده شده است، از جمله پیوندهای دوگانه کربن-کربن، گروه β-دیکتو ​​و حلقه های فنیل با گروه های هیدروکسیل و o-متوکسی ( رایت ، 2002 ؛ پریادارسینی و همکاران، 2003 ؛ منون و سودهیر، 2007 ). مکانیسم های زیادی می توانند فعالیت آنتی اکسیدانی را به عنوان اتصال رادیکال های آزاد، اهداکنندگان اتم هیدروژن و اهداکنندگان الکترون برای خنثی کردن رادیکال های آزاد توضیح دهند. برای این کار، فتولیز لیزری فلاش و رادیولیز پالس برای روشن کردن مکانیسم اثر فعالیت آنتی اکسیدانی کورکومین استفاده شده است ( Jovanovic et al., 1999 ; Nardo et al., 2008 ).

کورکومین قادر است فعالیت آنتی اکسیدانی خود را با از بین بردن انواع گونه های اکسیژن فعال (ROS) به عنوان رادیکال های سوپراکسید، پراکسید هیدروژن و رادیکال های اکسید نیتریک (NO) و با مهار پراکسیداسیون لیپیدی تقویت کند (Ak and Gulcin, 2008 ) . این فعالیت اخیر به دلیل افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی مانند SOD، CAT، GPx و OH-1 است. کورکومین همچنین می تواند سطح GSH را با تنظیم مثبت گلوتاتیون ترانسفراز و mRNA های آنها افزایش دهد. کورکومین همچنین می تواند آنزیم های مولد ROS مانند LOX، COX و گزانتین اکسیداز را مهار کند. کورکومین همچنین به دلیل ماهیت چربی دوست، یک آنتی اکسیدان شکستن زنجیره در نظر گرفته می شود و به طور بالقوه به عنوان یک پاک کننده رادیکال های پراکسیل عمل می کند ( پریادارسینی و همکاران، 2003). ).

فعالیت ضد التهابی
در ادبیات، مطالعات متعدد in vitro و in vivo نشان داده‌اند که کورکومین پتانسیل زیادی برای درمان بیماری‌های التهابی متعدد دارد ( آگاروال و سونگ، 2009 ؛ سیانچیولی و همکاران، 2016 ؛ ادواردز و همکاران، 2017 ؛ دای و همکاران، 2018 ). نشان داده شد که کورکومین می تواند: 1) فاکتورهای رونویسی پیش التهابی (NF-kB و AP-1) را مهار کند. ii) کاهش سیتوکین های پیش التهابی TNFα، IL-1b، IL-2، IL-6، IL-8، MIP-1a، MCP-1، CRP، و PGE2. iii) آنزیم هایی مانند 5-لیپوکسیژناز و COX-2 و -5 را تنظیم می کند. و iv) پروتئین کینازهای فعال شده با میتوژن (MAPK) و مسیرهای درگیر در سنتز آنزیم های نیتریک اکسید سنتاز (NOS) را مهار می کند ( Agarwal and Sung، 2009 ؛ Panahi et al., 2014a ; Panahi et al., 2014b ; Heet. ، 2015 ؛ ماچووا اورزیکووا و همکاران، 2015 ). مکانیسم های ضد التهابی در شکل 4 نشان داده شده است .

شکل 4
www.frontiersin.org
شکل 4 مکانیسم های ضد التهابی کورکومین (اقتباس از He et al., 2015 ).

از طرف دیگر، و با توجه به اینکه استرس اکسیداتیو باعث التهاب مزمن می شود، رابطه نزدیک بین مولکول های آنتی اکسیدان و پتانسیل ضد التهابی آن به طور فزاینده ای آشکار می شود. به این ترتیب، کورکومین همچنین قادر به تعدیل بیان NF-kB است. در واقع، فعال‌سازی مسیر NF-kB منجر به تولید سیتوکین‌های پیش‌التهابی مانند اینترلوکین (IL-1، IL-2، IL-6، IL-8) و TNFα می‌شود که مسئول فعال‌سازی سیگنال‌های پیش التهابی هستند. مسیرها علاوه بر این، کورکومین می تواند استرس اکسیداتیو و التهاب را از طریق مسیر Nrf2 کاهش دهد. مسیر COX منجر به تبدیل اسید آراشیدونیک به پروستاگلاندین ها و ترومبوکسان ها می شود که دو ایزوآنزیم COX (COX-1 و COX-2) در آن دخیل هستند. به ویژه، COX-2 توسط سیتوکین های مختلف و محرک های تومور القا می شود، بنابراین ارتباط نزدیکی با التهاب و سرطان زایی دارد، با بسیاری از مطالعات نشان می دهد که کورکومین می تواند القای بیان ژن COX-2 را مهار کند (Yang et al., 2017) . .

اثر محافظتی عصبی
اختلالات نورودژنراتیو – مانند بیماری پارکینسون (PD) و بیماری آلزایمر (AD) – افسردگی اساسی و صرع بر میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد و میزان بروز آن افزایش می‌یابد.

التهاب عصبی یک التهاب مزمن است که منجر به تغییرات متابولیسم عصبی می شود که منجر به تخریب نورون ها می شود. در حالت های التهاب عصبی، مرگ نورون ها با فعال شدن میکروگلیا و آستروسیت ها افزایش می یابد. دومی مسئول انتشار سیتوکین های پیش التهابی مانند TNFα و IL-1 هستند. بر اساس مطالعات موجود، کورکومین به عنوان یک عامل درمانی بالقوه برای اختلالات عصبی مختلف مانند زوال عقل، AD، PD، مولتیپل اسکلروزیس و بیماری هانتینگتون (HD) به دلیل داشتن آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد پروتئین استفاده شده است. توانایی ها ( ی و ژانگ، 2012 ؛ وو و همکاران، 2013 ؛ سونگ و همکاران، 2016 ؛ تتر و همکاران، 2019 ؛ صالحی و همکاران، 2020a ). جدول 1 اثر محافظت کننده عصبی کورکومین و مکانیسم مربوط به آن را نشان می دهد. به عنوان مثال، نشان داده شده است که کورکومین تولید سیتوکین های التهابی و پروستاگلاندین ها را در میکروگلیاها و آستروسیت های فعال شده مسدود می کند ( Yang et al., 2014 ; Cianciulli et al., 2016 ). همچنین تولید TNFα، IL-1β، پروتئین التهابی ماکروفاژ (MIP-1β)، پروتئین جذب کننده شیمیایی مونوسیت (MCP-1) و IL-8 را در سلول های میکروگلیال و آستروسیت کاهش می دهد (چن و همکاران، 2014 ) . این جنبه ها به طور خلاصه در شکل 5 نشان داده شده است .

میز 1
www.frontiersin.org
جدول 1 کورکومین و مکانیسم های محافظت کننده عصبی.

شکل 5
www.frontiersin.org
شکل 5 مکانیسم اثر کورکومین در التهاب عصبی.

در پس از میلاد، علت اصلی رسوب پلاک های پپتیدهای آمیلوئید-β (Aß) است که پیامد میکروگلیوز، آستروسیتوز و وجود مواد پیش التهابی در مغز است. کورکومین برای کاهش علائم AD توسط ( Goozee et al., 2016 ; Ganesh et al., 2017 ): 1) مهار تولید پپتید Aß با تغییر قاچاق پروتئین پیش ساز آمیلوئید، مشخص شد. 2) اتصال پپتیدهای Aß و تأثیرگذاری بر تجمع آنها. 3) کاهش هیپرفسفوریلاسیون تاو و افزایش کلیرانس آن. 4) کاهش سمیت ناشی از Aß از طریق مهار فسفوریلاسیون JNK-3. 5) کاهش سطح کلسترول که خطر AD را کاهش می دهد. 6) محافظت از سد خونی مغزی با تنظیم کردن بیان OH-1. 7) مهار استیل کولین استراز. 8) ایفای نقش در سیگنال دهی سلولی از طریق فعال کردن مسیرهای Wnt. و 9) کاهش التهاب و آسیب اکسیداتیو. به همین ترتیب، برخی از مطالعات نشان داده اند که PD را می توان با کورکومین درمان کرد. شکل 6 مکانیسم های محافظت کننده عصبی کورکومین را در درمان PD نشان می دهد.

شکل 6
www.frontiersin.org
شکل 6 مکانیسم های محافظت عصبی کورکومین در درمان بیماری پارکینسون (اقتباس از وانگ و همکاران، 2017 ).

در مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری التهابی خودایمنی که عمدتاً جوانان و زنان را از طریق ضایعات دمیلینه کننده تحت تاثیر قرار می دهد، کورکومین همچنین از طریق مکانیسم های مختلف، از جمله مکانیسم های آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد تکثیر، اثرات محافظت کننده عصبی را نشان داده است. کورکومین همچنین قادر به تعدیل چندین هدف مولکولی مانند فاکتورهای رونویسی (NF-κB، Nrf2، AP-1، STAT-1،-3،-4)، آنزیم ها (COX-2، iNOS، OH-1، LOX، XO)، سیتوکین های التهابی (لیگاند کموکاین، اینترلوکین، TNFα)، پروتئین ها (کاسپاز-3،-9، Bcl-2، پروستاگلاندین، CRP، زنجیره سبک میوزین)، پروتئین کیناز (AK، JNK، JAK، MAPK) و فاکتورهای رشد و گیرنده ها (TLRs، گیرنده کموکاین، TGF-α، TGF-ß) ( قریشی و همکاران، 2018 ).

اثر ضد سرطانی
در ادبیات، مطالعات پیش بالینی گسترده ای را می توان یافت که اثر ضد سرطانی کورکومین را ارزیابی می کند، با توجه بیشتر به مکانیسم اثر مرتبط آن ( جدول 2 ). نشان داده شده است که کورکومین با تأثیر بر دو فرآیند: رگ زایی و رشد سلول های سرطانی از سرطان زایی جلوگیری می کند. همچنین متاستاز سلول های سرطانی را سرکوب می کند و آپوپتوز سلول های سرطانی را القا می کند. اهداف مولکولی مختلف که از طریق آنها کورکومین عمل می کند، تنظیم کننده یا تنظیم کننده بالا، در شکل 7 نشان داده شده است .

جدول 2
www.frontiersin.org
جدول 2 اثر و مکانیسم های ضد سرطانی کورکومین.

شکل 7
www.frontiersin.org
شکل 7 اهداف مولکولی کورکومین در سلول های سرطانی.

نقش آنژیوژنز در سرطان به خوبی شناخته شده است. در واقع، سلول های سرطانی می توانند رگ های خونی جدید را با تحریک فاکتورهای پیش رگ زایی تولید کنند. نشان داده شده است که کورکومین با مهار محرک های فاکتورهای رگ زایی، به عنوان VEGF و فاکتور رشد فیبروبلاست پایه، دارای فعالیت ضد رگ زایی است. در واقع، کورکومین نشان داده است که می تواند بیان VEGF را از طریق تنظیم NF-kB و AP-1 کاهش دهد و بیان IL-8 را کاهش دهد ( یانس و ساگار، 2006 ). استین فشان و همکاران. (2019) نشان داد که کورکومین می تواند رگزایی را از طریق VEFGR و مدولاسیون مسیر سیگنالینگ PI3K/Akt مهار کند. علاوه بر این، نشان داده شد که کورکومین می تواند MMP-2 و MMP-9 را کاهش دهد و مهارکننده بافت متالوپروتئیناز-1 را تنظیم کند، که ثبات و انسجام ماتریکس اضافی سلولی را تضمین می کند ( یانس و ساگار، 2006). ).

کورکومین همچنین می تواند آپوپتوز را در سلول های سرطانی از طریق یک مسیر وابسته به p53 القا کند. p53 به عنوان یکی از مهم ترین پروتئین های سرکوب کننده تومور شناخته شده است که بر آپوپتوز تکثیر سلولی و آسیب DNA تأثیر می گذارد ( Kandoth et al., 2013 ). چندین مطالعه یک تداخل بین p53 و miRNA های مرتبط با سرطان را نشان داده اند ( Hermeking, 2007 ; Ye et al., 2015 ). یه و همکاران (2015) همچنین نشان داد که اثر پرواپوپتوز کورکومین به miR-192-5p و miR-215 بستگی دارد که p53 را در سرطان ریه سلول غیر کوچک فعال می کند. مطالعات دیگر نشان داده اند که آپوپتوز تحریک شده توسط کورکومین در سلول های سرطانی کولون HT-29 مستقل از p53 است ( واتسون و همکاران، 2010 ).

کیناز وابسته به سیکلین (CDKs) سرین/ترئونین کینازهایی هستند که با شریک سیکلین مربوطه خود کمپلکسی را تشکیل می‌دهند، بنابراین پیشرفت چرخه سلولی را کنترل می‌کنند. بیان CDK های تغییر یافته همیشه در سلول های سرطانی مشاهده می شود. Chiu و Su (2009) نشان دادند که درمان رده سلولی سه گانه منفی سرطان پستان MDA-MB-231 با کورکومین منجر به اختلال در کمپلکس های CDKs/cyclin شد که برای پیشرفت چرخه سلولی و تنظیم پایین سیکلین D1 لازم برای پیشرفت در طول دوره ضروری است. فاز G1/S، و بیان بیش از حد آن با اکثر سرطان های سینه مرتبط است، بنابراین منجر به توقف چرخه سلولی در G1 می شود.

کورکومین به عنوان بسیار موثر در برابر شرایط سرطانی با بیان بیش از حد راس پیشنهاد شده است. در واقع، کائو و همکاران. (2015) نشان داد که کورکومین با کاهش دادن پروتئین های Ras و تنظیم مثبت ERK از تکثیر سلول های سرطانی معده AGS جلوگیری می کند. بانرجی و همکاران (2017) نشان داد که مداخله مبتنی بر کورکومین مسیر پرولیفراتیو MEK/ERK ناشی از RAS را به سمت سیگنال‌دهی طرفدار مرگ p38MAPK/JNK1 تغییر می‌دهد. کورکومین همچنین نشان داد که می‌تواند مسیر سیگنال PI3K/Akt را در مدل‌های سرطانی مهار و تنظیم کند ( رانا و همکاران، 2015 ؛ کاسی و همکاران، 2016 ). در همین راستا، هدف قرار دادن مسیر سیگنالینگ Wnt/ß-catenin یک رویکرد امیدوارکننده در درمان سرطان است. در واقع، بیان بیش از حد Wnt/ß-catenin در سرطان های انسانی نقش دارد، با کورکومین که می تواند از طریق مدولاسیون مسیر سیگنالینگ Wnt/ß-catenin باعث توقف چرخه سلولی در فاز G2 /M شود. دوو و همکاران (2017) همچنین نشان داد که کورکومین از طریق سرکوب مسیرهای Wnt/β-کاتنین قادر به مهار سرطان روده بزرگ است. miR-130a مهار کند.

کورکومین با اثر ضد سرطانی خود می تواند عوامل رونویسی سرطان را مورد هدف قرار دهد. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که می تواند خانواده فاکتورهای رونویسی NF-kB و AP-1 را مسدود کند ( Misha et al., 2015 ; Man et al., 2018 ). مارکوارت و همکاران (2015) اثر کورکومین را در رده های سلولی سرطان کبد حساس به کورکومین و مقاوم به کورکومین آزمایش کرده اند. نویسندگان دریافتند که در سلول‌های حساس به کورکومین، NF-kB مهار می‌شود، در حالی که سلول‌های مقاوم به کورکومین عملکرد NF-kB را حفظ می‌کنند. در سلول های سرطانی ریه، کورکومین بیان آنتی ژن هسته ای سلولی در حال تکثیر (PCNA)، p-PI3K و NF-kB را کاهش داد ( Man et al., 2018 ). حساسیت سلول های گلیومای انسان و موش به تشعشع پس از درمان با کورکومین افزایش یافت و هر دو بیان AP-1 و NF-kB مهار شدند ( Shanmugam et al., 2015 ). همچنین نشان داده شده است که کورکومین بیان STAT را سرکوب می کند. کورکومین توانست سطح بیان سیکلین D1، BCL-2 و Bcl-xL تنظیم شده با STAT-3 را در سلول های سرطانی پانکراس کاهش دهد ( راجیتا و ناگاراجو، 2017 ). شانموگام و همکاران (2015) نشان داد که کورکومین می تواند فسفوریلاسیون STAT-3 ناشی از IL-6 و انتقال هسته ای STAT-3 را در مولتیپل میلوما مهار کند. علاوه بر این، کورکومین همچنین قادر به مهار تکثیر، مهاجرت و تهاجم سلولی بود، اما آپوپتوز را در سلول‌های رتینوبلاستوما ارتقا داد، با فعالیت‌های ضد توموری آن‌ها به نظر می‌رسد از طریق افزایش تنظیم miR-99a و در نتیجه مهار مسیر JAK/STAT باشد. .

اثر محافظتی کبد
عوامل متعددی مانند الکل، داروها، آلاینده‌ها، انگل‌ها و اجزای رژیم غذایی، از جمله، می‌توانند باعث آسیب‌های حاد و مزمن کبدی شوند، از جمله فیبروز کبد، استئاتوهپاتیت غیر الکلی، بیماری کبدی غیر الکلی و حتی سیروز. کورکومین به طور گسترده برای اثرات محافظتی کبدی آن مورد مطالعه قرار گرفته است ( رحمانی و همکاران، 2016 ؛ تونگ و همکاران، 2017 ؛ پنگ و همکاران، 2018 ؛ Macías-Pérez و همکاران، 2019). ).

چودوری و همکاران (2016) نشان داد که تزریق کورکومین (8.98 میکرومولار) در موش‌های صحرایی سوئیسی با سمیت کبدی ناشی از CCl4 باعث کاهش سطح اکسیداز NADH و افزایش سطوح GR و GST و فعالیت سوکسینات دهیدروژناز شد. برای همان نوع سمیت کبدی، تجویز کورکومین (200 میلی گرم بر کیلوگرم) در موش های صحرایی اسپراگ داولی باعث افزایش سطح گلوتاتیون کبدی و کاهش سطح پراکسیداز لیپیدی و فعالیت های آلانین ترانس آمیناز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) شد (لی و همکاران ) al., 2016 ). بنابراین، کورکومین ممکن است با کاهش سطوح ALT، AST و آلکالین فسفاتاز، افزایش GST، GR، GPx، SOD و CAT، و کاهش NO و همچنین مهار تولید ROS، یک عامل امیدوارکننده برای پیشگیری از اختلالات کبدی مرتبط با استرس اکسیداتیو باشد (فرزایی) . و همکاران، 2018 ). علاوه بر این، بدریا و همکاران. (2015) نشان داد که درمان با کورکومین باعث افزایش سطح آنتی اکسیدان درون زا (اسید اسکوربیک، GSH، SOD و CAT) در کبد در موش‌های صحرایی نر مزمن با اضافه بار آهن شد.

در صورت سمیت کبدی ناشی از دارو، مانند آنچه که توسط استرپتوزوتوسین و سوء مصرف پاراستامول ایجاد می‌شود، کورکومین توانست چنین اثراتی را در موش‌ها کاهش دهد. عفرین و همکاران (2015) دریافتند که تجویز کورکومین در موش های صحرایی Sprague Dawley مبتلا به دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین، TNFα، IL-1ß، MAPK و کیناز 1 تنظیم کننده سیگنال آپوپتوز (ASK1) را در بافت های کبد مهار می کند. در استئاتوهپاتیت غیر الکلی ناشی از استرپتوزوتوسین با دوز کم و رژیم غذایی پرچرب، Afrin et al. (2017) دریافتند که درمان کورکومین قادر به کاهش استرس اکسیداتیو، التهاب و لیپوژنز و کاهش فیبروز و انتقال و سیگنال دهی HMGB 1 -NF-kB است. در مورد سمیت کبدی ناشی از پاراستامول، تجویز کورکومین با از بین بردن رادیکال‌های آزاد، اختلال عملکرد میتوکندری را کاهش داد، بیان آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی را القاء کرد و کانال‌های ملاستاتین ۲ (TRPM2) و پتانسیل گیرنده گذرا NF-kB را مهار کرد (Granados – Castropeet1 . ، 2016 ).

در موش‌های مبتلا به کبد چرب الکلی، تجویز کورکومین باعث کاهش نکروپتوز سلول‌های کبدی، سرکوب مسیر القا شده با اتانول، مهار متابولیسم گلیوکسیلات، دی کربوکسیلات و پیرووات، تعدیل مسیرهای سیگنال‌دهی آنتی‌اکسیدانی و تنظیم مثبت مسیرهای سم‌زدایی EPK – 3a .، 2015 ؛ لو و همکاران، 2016 ؛ گوو و همکاران، 2017 ).

همچنین نشان داده شده است که کورکومین می تواند فیبروز و سیروز کبدی را کاهش دهد ( چن و همکاران، 2014 ؛ ژونگ و همکاران، 2016 ). تجویز کورکومین در موش‌های Sprague-Dawley مبتلا به فیبروز کبدی ناشی از CCl4 منجر به کاهش فیبروز کبدی از طریق: i) کاهش تولید بیش از حد ماتریکس خارج سلولی در HSCs . ii) اختلال در مسیرهای PDGF-R/ERK و mTOR. iii) فعال کردن PPAR-γ. iv) تنظیم مثبت بیان PTEN و miR-29b. و v) تنظیم کردن گیرنده های کانابینوئید (CBR) نوع 1 و DNA متیل ترانفراز 3b ( چن و همکاران، 2014 ؛ ژانگ و همکاران)